Pomnik ku pamięci Władysława Barana

Główną częścią uroczystości w Sandomierzu w piątek 7 września  było odsłonięcie pomnika ku pamięci Władysława Barana. Następnie przybyłe delegacje złożyły wieńce oraz kwiaty. Uroczystości towarzyszyło odegranie hymnu państwowego oraz modlitwa za żołnierzy poległych podczas II wojny światowej. Udział w wydarzeniu wzięły władze miasta,  grupa inicjatywna budowy pomnika oraz rodzina bohatera.

Władysław Baran urodził się 12 czerwca 1906 roku w Bronocicach w powiecie pińczowskim. Był synem rolników, Józefa i Anastazji z domu Wróbel, miał dwanaścioro rodzeństwa. Przed powołaniem do wojska uczęszczał do Szkoły Wydziałowej w Krakowie. Po ukończeniu siedmiu klas w Krakowie w 1924 roku, musiał zrezygnować z dalszej nauki z powodu choroby ojca. Przez trzy kolejne lata pracował, żeby utrzymać liczna rodzinę.
17 października 1927 roku został powołany do czynnej służby wojskowej w 2 Pułku Piechoty Legionów w Pińczowie. 1 maja 1928 roku ukończył Szkołę Podoficerską i otrzymał stopień kaprala. Po roku awansował na plutonowego i pozostał w Wojsku Polskim jako podoficer zawodowy. W 1931 roku przybył z pułkiem do Sandomierza.
W marcu 1939 roku wyjechał na Westerplatte w grupie 82 żołnierzy wysłanych z 2 Dywizji Piechoty Legionów na sześciomiesięczną służbę i objął stanowisko dowódcy cekaemów placówki "Prom". Wybór do służb na Westerplatte był dla niego ogromnym wyróżnieniem. Na tę placówkę wybierano tylko najlepszych żołnierzy, bez jakichkolwiek zastrzeżeń i pewnych politycznie. Jechali tam tylko ci żołnierze, którzy wyróżniali się fachowym przygotowaniem, znakomitym wyszkoleniem w obsłudze broni maszynowej, moździerzy i dział przeciwpancernych. 
Służbę w Wojskowej Składnicy Tranzytowej zaczął pełnić od 31 marca 1939 r. W czasie obrony był dowódcą karabinów maszynowych placówki "Prom". Po zbombardowaniu wartowni nr 5 bronił placówek "Tor Kolejowy", "Fort", a następnie wartowni nr 6 i 3. Przez siedem dni brał czynny udział w obronie cypla przed niemieckimi atakami. 
Po kapitulacji przebywał w niewoli niemieckiej: w Stalagu 1A w Prusach Wschodnich. Pewnego dnia udało mu się zmylić czujność Niemców i uciekł z obozu jenieckiego w Gerken. Po 30 dniach wędrówki dotarł do Sandomierza. Wstąpił do oddziałów AK, przyjmując pseudonim "Uparty". Awansowany do stopnia sierżanta został dowódcą patrolu dywersyjnego w sandomierskim obwodzie AK. Studiował zaocznie w Szkole Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie. Po ukończeniu studiów w 1952, rozpoczął pracę jako księgowy w Polskich Zakładach Zbożowych w Dwikozach, a następnie do emerytury był zatrudniony w Spółdzielni Inwalidów w Sandomierzu. Był także biegłym sądowym w dziedzinie księgowości. Władysław Baran  Zmarł 30 sierpnia 1976.