O "nieśmiertelnikach"

Dariusz Kaszuba - radny miejski, nauczyciel Publicznego Gimnazjum Nr 4 im. Orląt Lwow­skich w Ostrowcu Św. i dowódca ostrowieckich "Strzelców" oraz Marek Sadzikowski są autora­mi książki "Wojskowe znaki toż­samości w fotografii i źródłach z epoki". Wydawcą książki jest Muzeum im. "Orla Białego" w Skarżysku-Kamiennej. Można ją było nabyć podczas XXI Targów Książki Historycznej w Warsza­wie, które odbyły się na Zamku Królewskim. Patronat nad książ­ką objął Wojskowy Instytut Wydawniczy.

Reklama

W recenzji książki czytamy, że autorzy podjęli się ukazania dzie­jów "nieśmiertelników" bazując na własnych zbiorach oraz fotografiach z epoki, pieczołowicie gromadzonych przez wiele lat. Książka zawiera bogaty materiał ikonograficzny obejmujący bli­sko 200 fotografii. Poczynając od armii pruskiej, która jako pierw­sza wprowadziła znaki tożsamo­ści dla swoich żołnierzy, autorzy opisują ich ewolucje, aż po czasy mam współczesne. Ze szczegól­ną pieczołowitością od lat zbiera­ją wszelkie wiadomości na temat historii polskich znaków tożsa­mości. Dlatego też szczególne miejsce w książce zajmują "nie­śmiertelniki" polskich żołnierzy z czasów I i II wojny światowej walczących w różnych armiach. Do najciekawszych obiektów pre­zentowanych w pracy należy zali­czyć austriacką "kapalę", nale­żącą do żołnierza Legionów Pol­skich z czasów I wojny świato­wej. Zamieszczone fotografie pol­skich żołnierzy z września 1939 r. z widocznymi znakami tożsa­mości, zaliczyć należy do "bia­łych kruków" w historii polskiego nieśmiertelnika. Niewystępującą poza US Navy ciekawostką jest znak tożsamości z okresu I wojny, zawierający oprócz danych oso­bowych, także trawiony w meta­lu odcisk linii papilarnych właści­ciela. Do niedawna najbardziej tajemniczym pozostawał znak węgierski, z niecodzienną meto­dą kodowania danych żołnierza.