Felietony

Ogródki działkowe w Polsce to spuścizna PRL – owskiego systemu społecznego. Położone bardzo często w znakomitych lokalizacjach, w centrach miast, stanowiły i nadal stanowią element miejskiej subkultury.

Podstawą wysokiego zaufania społecznego, jakim cieszy się Bronisław Komorowski jest jego umiejętność podtrzymania kontaktów ze społeczeństwem. Prezydent nie pełni roli „strażnika żyrandola” w Pałacu Prezydenckim, jak usiłowano mu wmówić na początku kadencji.

Wśród krajów, które notują od kilku lat minimalny lub nawet ujemny przyrost naturalny przodują europejskie kraje. Do tego grona należy niestety zaliczyć Polskę, przed którą stają wyzwania, których jeszcze kilkadziesiąt lat temu nikt nie przewidywał.

Według danych Ministerstwa Pracy, w urzędach pracy w naszym kraju jest obecnie zarejestrowanych ponad 730 tys. osób w wieku do 30 lat. W tej grupie wiekowej największym problemem jest znalezienie pierwszej pracy.

Czy świat nas nie rozumie, czy my, Polacy nie rozumiemy świata? Czy rzeczywiście nasza narodowa duma oraz specyficzna wrażliwość może liczyć na zrozumienie, życzliwość i przychylność we współczesnym świecie?

Polska polityka, obserwowana na co dzień przez telewizyjne, radiowe, internetowe i gazetowe przekazy, nie należy do dziedzin szczególnie poważanych. Przez kilka ostatnich lat polska „klasa polityczna” ( cudzysłów jak najbardziej uzasadniony), zapracowala sobie na niezbyt pochlebną opinię.

Beata Sawicka liczyła zapewne, że sąd będzie łagodniejszy. Nie tylko ona upatrywała szansy na uniknięcie kary, w politycznym kontekście całej sprawy. Bo zastrzeżeń dotyczących moralno – etycznej strony popełnienia tego przestępstwa i wykorzystania go do celów politycznych jest wiele.

Największy spadek autorytetu notuje, na własne życzenie zresztą, elita polityczna naszego kraju. Słowa parlamentarzysta, parlamentarny język, debata polityczna, kultura parlamentarna stały się synonimem warcholstwa, często prostactwa i zwykłego ulicznego obciachu.

Polityka wkroczyła brutalnie tam, gdzie nie powinno jej być, czyli do sportu. Być może to bardzo naiwny pogląd, ponieważ od wielu już lat mamy dużo przykładów wykorzystywania wydarzeń sportowych do politycznych celów.

Świadomość narażenia się na odpowiedzialność karną za niefortunne, chybione, ale zgodne z obowiązującym prawem decyzje, może bardzo skutecznie sparaliżować zachowania sprawujących władzę. Politycy, oprócz obaw narażenia się na gniew wyborców, bedą bali się też prokuratorów i sądów.

„Takie będą Rzeczypospolite, jakie ich młodzieży chowanie”-to renesansowe motto najlepiej ilustruje zależność między jakością systemu oświaty, a siłą i wielkością państwa. Państwo, które nie dba o poziom wykształcenia swoich obywateli, musi liczyć się z tym, że utraci swoją podmiotowość.

Gdzieś, głęboko w nas siedzi to dobro, które przy mocnym, emocjonalnym szarpnięciu potrafimy wydobyć na wierzch i podzielić się nim z innymi. Niestety, stan więzi i wspólnoty narodowej bardzo szybko się kończy. Powraca język agresji, wykluczania i obrażania.

W polityce, jak w pogodzie. Podejmując się oceny wydarzeń politycznych ostatnich dni, nie da się uniknąć porównań związanych z naszym zmiennym klimatem. A może bardziej ze zdolnością przewidywania i trafnością prognoz.

Sztuka osiągania kompromisu, zarówno w życiu jak i w polityce świadczy o wielkości partnerów. Koalicja PO/PSL musi się ze swoją wielkością zmierzyć. Przerzucanie odpowiedzialności za trudne decyzje na przyszłe rządy lub na koalicyjnego partnera na taką ocenę nie zasługuje.

Zachowaniem godnym odpowiedzialnego za siebie i swoich wyborców polityka, byłoby zrzeczenie się mandatu w przypadku zmiany poglądów i przejścia do innego ugrupowania. Niestety, wśród naszych parlamentarzystów nie znajdziemy przykładu takiej postawy.

Kolorowe koszule łopotały na wietrze jak flagi odległych, egzotycznych krajów. Przestąpiłem próg i od razu poczułem słodki zapach galaretki truskawkowej. Przy drewnianym dużym stole, na którym rozłożone były czarnobiałe fotografie, siedziała staruszka w kwiecistej bluzce.

Klon. W parku w Częstocicach. Poszliśmy na spacer. Była wiosna, sadzili nowe drzewka. Ja wtedy poprosiłem Zofię o rękę. Wybraliśmy wtedy jedno z tych nowych drzewek. Było nasze. A teraz tamtędy biegnie ścieżka...

Spóźnienia są wpisane w porządek dnia tak, jak poranne dzwonienie budzika, stukot obcasów sąsiadki na schodach i delikatny zapach kawy. Zaczyna się już od samego rana. Spóźniam się do łazienki, na śniadanie, na autobus. A później to dzieje się samo. Spóźniam się.

U większości z nas przysłowiowe "jeszcze pięć minut" w łóżku wygrywa z porannym posiłkiem. Do pracy czy szkoły wychodzimy w pośpiechu i na ostatnią chwilę, a to tylko z pozoru niewinne przyzwyczajenie.

Ryby głosu nie mają. Nie potrzebują go jednak, by zrobiło się o nich głośno. Dlaczego? Zwierzęta nie zdążyły jeszcze na dobre zadomowić się w odremontowanym stawie przy ulicy Mickiewicza, a już można mówić o ich niepewnym losie.